Ακολουθώντας τα πλακάκια της πλατείας
για να βρω το δρόμο
μετά από το καθιερωμένο μεθύσι
να βρίσκεται ένα ζευγαράκι εκεί
στο παγκάκι της πλατείας
και να χαϊδεύεται και να φιλιέται
και να θυμάμαι τότε
που ήμουν κι εγώ έτσι
και να φεύγω
– να μην ενοχλήσω
–
με την μπύρα στο χέρι
όπως πάντα
σαν γνήσιος αλήτης καθώς πρέπει.
Αλίμονο…
Καθώς πρέπει!