Σάββατο 31 Ιανουαρίου 2015

Ο δρακουμέλ θα πιάσει τα στρουμφάκια

Σε κάποια πορεία από αυτές που είχαν γίνει τον τελευταίο χρόνο ενάντια στα μέτρα λιτότητας ή σε κάποια αντιρατσιστική ή αλληλεγγύης – δεν θυμάμαι ποια -  ένας φίλος μου είχε πει: «Δηλαδή διαδηλώνουμε μαζί με αυτούς που μπορεί αύριο να είναι κυβέρνηση;». Το σκέφτηκα λίγο και απάντησα: «Και τι έγινε; Αφού για τα ίδια πράγματα διαδηλώνουμε. Με τις όποιες διαφορές μας, αλλά για τα ίδια.»

Τελικά ήρθε ο καιρός που άλλαξε το πολιτικό σκηνικό. Χάρηκα, αν και κρατάω μικρό καλάθι, αλλά τουλάχιστον έφυγαν όλοι αυτοί που σιχαινόμασταν και που μας υπονόμευαν τη ζωή καθημερινά. Δηλαδή, δεν έφυγαν ακριβώς, αλλά δεν έχουν πια την εξουσία να κάνουν ό,τι θέλουν και να μας παίρνουν και το τελευταίο ψίχουλο από το ψωμί που είχε απομείνει στο ντουλάπι.

Μια κάπως πιο ευνοϊκή κυβέρνηση λοιπόν, πιστεύω πως δεν θα αδιαφορήσει για τις απαιτήσεις του λαού όταν διαδηλώνει και πως θα δίνει σημασία, έτσι ώστε με τον καιρό, να μπορέσουμε να αλλάξουμε τα πράγματα από τα κάτω.(Ονειροπόλος, φαντασμένος, ρομαντικός, αλλά τι να κάνουμε;) Δεν ησυχάζουμε και προσπαθούμε να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας. Θέλει πολύ αγώνα και θα τον δώσουμε, όπως πάντα κάναμε.

Κάποιοι φίλοι μου θα διαφωνήσουν, καθώς πιστεύουν πως όλες οι μορφές εξουσίας είναι ίδιες. Δεν διαφωνώ με αυτό, απλά πιστεύω πως το να χειρίζεσαι την εξουσία προς όφελος των πολλών, δεν είναι το ίδιο με το να επιβάλλεις μια αυταρχική αντιλαϊκή εξουσία. Εξάλλου, μια κοινωνία ανθρώπων, για να περάσει από το φρικαλέο πρόσωπο του τέρατος του καπιταλισμού σε μια αυτοοργανωμένη κοινωνία χωρίς αφεντικά, θα πρέπει να το κάνει σταδιακά. Τίποτα δεν γίνεται από τη μια στιγμή στην άλλη, Αλλά θέλω να πιστεύω πως είμαστε σε καλό δρόμο. Όλα εξαρτώνται από εμάς. Αλίμονο αν αφηνόμασταν στη μοίρα μας κι ελπίζαμε σε ηγέτες.

Και για να ελαφρύνουμε κάπως όλα τα παραπάνω: χαρά μου είναι που επιτέλους ο δρακουμέλ θα πιάσει τα στρουμφάκια και το κογιότ το μπιπ μπιπ. Και φυσικά, η δυσαρέσκεια όλων αυτών που χάσαν την εξουσία και οι σκατένιες κλαμένες φάτσες τους που αρνείται ακόμα και το καζανάκι να τις τραβήξει στη χέστρα, καθώς κι αυτό σιχαίνεται και έχει αντιδράσει με το να βουλώσει, για να τους δώσει πίσω ότι είχε καταπιεί όλα αυτά τα χρόνια.
Με τις υγείες σας!




                

Κυριακή 25 Ιανουαρίου 2015

Η υπεροχή της γυναίκας


Σε γουστάρω, είπε αυτός
Με καυλώνεις, είπε αυτή

Θέλω να σε πηδήξω, είπε αυτός
Πάμε σπίτι μου, είπε αυτή

Προλαβαίνεις κάθε μου επιθυμία, είπε αυτός
Γι’ αυτό υπάρχω, είπε αυτή

Θέλω να γδύσω την ψυχή σου, είπε αυτός
Απλά παραμέρισε το κιλοτάκι, είπε αυτή

Είσαι φαντασίωση, είπε αυτός
Είμαι η μόνη σου αλήθεια, είπε αυτή

Θέλω να σε χύσω στο στόμα, είπε αυτός
Χύσε με όπου θέλεις, είπε αυτή

Χύνω κουβάδες, είπε αυτός
Χύνω ποτάμια, είπε αυτή

Όπως και να το δεις
Η γυναίκα, πάντα υπερέχει





Σχέδιο του Milo Manara