Δευτέρα 23 Απριλίου 2012

Ένας συνηθισμένος διάλογος


Van Gogh

-          Ωπ! Τι έγινε ρε; Εδώ είσαι;
-          Για να με βλέπεις… τι λέει; Καλά;
-          Ωραίος σκύλος. Δικός σου είναι; Πώς τον λένε;
-          Ρόσι
-          Πώς, Ρώσο
-          Όχι, Ρόσι, από το Βαλεντίνο Ρόσι
-          Δίκιο έχεις. Ρώσος. Του ταιριάζει. Έτσι άσπρος όπως είναι… Πάρε μετά τηλέφωνο, θα είμαστε στο δασάκι.
-          Καλό;
-          Θα δεις.
-          Και ο Ρόσι;
-          Ε, το Ρώσο, φέρ’ τον μαζί
-          Δεν πιστεύω να’ χει σκυλιά…
-          Όχι, κάτι δεντράκια μόνο.
-          Δικά σας;
-          Του δάσους.
-          Άγρια δηλαδή;
-          Ναι.
-          Και έχουν φούντα;
-          Όχι ρε, τα δεντράκια τα έχουμε στο κτήμα.
-          Αυτό σε ρωτάω ρε
-          Ε, κι εγώ τι είπα, κάτι άλλο;
-          Καλά, θα σε πάρω τηλέφωνο
-          Αν αργήσεις, δε θα έχει
-          Τι ώρα θα πάτε;
-          Θα σου πω στο τηλέφωνο
-          Και πού είναι το δασάκι;
-          Να, μόλις βγεις από το χωριό, όλο δάσος είναι
-          Ναι ρε, αλλά σε ποιο σημείο;
-          Πάρε πιο μετά και θα σου πω
-          Γιατί δε μου λες τώρα;
-          Μη μας πάρουν χαμπάρι…
-          Ποιος ρε. Καλύτερα πες μου τώρα. Τα τηλέφωνα παρακολουθούνται
-          Και τι θα καταλάβουν αν σου πω έλα κείθε για παράδειγμα;
-          Τίποτα, αλλά ούτε κι εγώ.
-          Αμάν ρε αδελφέ μου. Θα συναντηθούμε κάπου και θα πάμε μαζί.
-          Πού;
-          Θα σου πω
-          Φαύλος κύκλος
-          Όχι ρε, θα σου πω να κόψεις δρόμο
-          Άλλο λέω…
-          Τι;
-          Τίποτα.
-          Καλά, δε σε βλέπω καλά.
-          Τελικά με βλέπεις καλά ή όχι;
-          Σκας γάιδαρο ρε!
-          Ενώ εσύ…
-          Εγώ τι;
-          Ελέφαντα
-          Σκάει και ο ελέφαντας;
-          Κι άμα πιούμε το τσιγάρο θα μπορούμε να συνεννοηθούμε;
-          Γιατί ρε, δε συνεννοούμαστε τώρα;
-          Πώς… θα πέσει πολύ γέλιο
-          Αφού είναι καλό σου λέω
-          Α, πες έτσι. Έχεις πιει ε;
-          Ναι αλλά, πού κολλάει αυτό;
-          Στα χαρτάκια
-          Έχουμε και χαρτάκια ρε, μη σκας.
-          Ε τι είμαι να σκάσω; Γάιδαρος;
-          Εδώ που τα λέμε, φέρνεις λίγο…
-          Ε τότε, μπορεί και να σκάσω.
-          Κάντο παραπέρα όμως μη μας πάρουν τα σκάγια…
-          Πάγωσα.
-          Πήγαινε μέσα ρε, έχει τζάκι
-          Όχι, για το χιούμορ σου λέω
-          Ποιο χιούμορ;
-          Έλα μου ντε;
-          Τα χεις παίξει ε; άντε να πιεις να στανιάρεις
-          Θα μιλάμε κιόλας;
-          Φυσικά.
-          Όπως τώρα;
-          Άμα γεια σου!
-          Κατάλαβα.
-          Τι κατάλαβες;
-          Τα πάντα.
-          Σπίρτο είσαι
-          Κι εσύ, αλλά έχεις πάρει υγρασία…
-          Μπα, δεν καταλαβαίνω τίποτα εγώ
-          Αυτό είναι σίγουρο
-          Και τι κάνεις στην Αθήνα;
-          Άσε, θα τα πούμε εκεί.
-          Σιγά μην κατέβω εγώ στην Αθήνα
-          Μπορώ να φανταστώ το λόγο.
-          Ε, τι τώρα; Μαλακίες; Που θα βρεις καλύτερα από δω;
-          Σε αυτό συμφωνούμε. Αλλά εγώ έλεγα για το δασάκι…
-          Τι έλεγες για το δασάκι;
-          Άστο. Πάμε τώρα
-          Δεν κρατιέσαι μωρή κουφάλα…
-          Ναι, θέλω να κατουρήσω
-          Πήγαινε εδώ
-          Στη φύση είναι καλύτερα
-          Σίγουρα.
-          Άντε πάμε
-           Φύγαμε. 

Τετάρτη 18 Απριλίου 2012

Τέλεια / Απολογισμός


πίνακας του Γιώργου Ξένου

Τέλεια

Κοιτάω
Κοιτάω επίμονα τον τοίχο
Μια εικόνα
Έναν άνθρωπο
Τον ορίζοντα
Κοιτάω χωρίς να βλέπω
Δε βλέπω τίποτα
Στην καλύτερη ταξιδεύω
Στη χειρότερη, Κενό
Ένα απέραντο Κενό

Κάποιος μου μιλάει
Μου μιλάει ξανά
Δεν ακούω
Ούτε βλέπω
Με σκουντά
-Εεεε!! Ξύπνα ρε! Δεν ακούς;
-Όχι
-Πού είσαι;
-Δεν ξέρω
-Τι σκεφτόσουν;
-Τίποτα
-Όλα καλά;
-Τέλεια



Απολογισμός

Τα δευτερόλεπτα περνάνε αργά, πολύ αργά
Τα λεπτά, κι αυτά αργά περνάνε
Οι ώρες, όχι και τόσο
Οι μέρες, μέχρι να ξημερώσουν, έχουν δώσει τη σκυτάλη τους στη νύχτα
Οι εβδομάδες, οι μήνες, γρήγορα, πολύ γρήγορα
Τα χρόνια περνάνε σαν αστραπή, δεν τα προλαβαίνεις
Πώς γίνεται αυτό;
Ο χρόνος είναι αντιστρόφως ανάλογος ως προς τη διάρκειά του

Ίσως έτσι να εξηγείται το γεγονός πως
μέχρι να φτιάξω έναν καφέ
είχα κιόλας γεράσει





Κυριακή 8 Απριλίου 2012

Ένα κυνικό άσμα

Διογένης

(Το παρακάτω κείμενο/ποίημα, το είχα αναρτήσει στο παλιό μπλογκ που για κάποιο λόγο καταστράφηκε και σκέφτηκα να το βγάλω ξανά στη φόρα. Είναι σαρκαστικό και κυνικό - με την αρχαία σημασία της λέξης "κυνικός". Το διευκρινίζω γιατί σήμερα κάποιοι θεωρούν τη λέξη αυτή βρισιά ή υποτιμητική. Λοιπόν, μαζί με τον πρόλογο, έχει ως εξής):

Οδηγίες ανάγνωσης:
Τούτο το ποίημα διαβάζεται ρυθμικά. Το ρυθμό τον υποδεικνύουν οι συλλαβές σε κάθε στίχο. Στο κουπλέ το ακολουθούμε με ήρεμο τόνο. Στο ρεφρέν με σταδιακή αύξηση της έντασης και της οργής. Στο τέλος κάθε ρεφρέν, ουρλιάζουμε τις λέξεις μέχρι να ματώσει το λαρύγγι μας. Αν επιλέξετε να το διαβάσετε με το νου, τότε ουρλιάζετε μέχρι να ματώσει το μυαλό σας. Θα ήταν προτιμότερο το πρώτο, οπότε διαβάστε το δυνατά.
Δεν μελοποιείται καθώς δεν είναι λυρικό και δεν του ταιριάζει καμία μελωδία. Έχει όμως το δικό του ρυθμό που δεν μπορεί να αγνοήσει κανείς.
Αν επιλέξετε μουσική υπόκρουση για τις παραφωνίες αυτές, τότε η μουσική θα είναι απαραίτητα με άγριες ξεκούρδιστες κιθάρες, ξεκούρδιστο μπάσο και άρρυθμα ξεκούρδιστα ντραμς. Άλλος τρόπος δεν υπάρχει. 
Τυχών έμμετροι στίχοι ή ρίμα που μπορεί να υπάρχουν, έχουν δημιουργηθεί εντελώς τυχαία και πάνω του δεν έχει τίποτα το επιτηδευμένο πέρα από κάποια κενά ανάμεσα σε κάποιους στίχους για λόγους αισθητικής. Οποιαδήποτε ομοιότητά του με το κίνημα dada, είναι εντελώς συμπτωματική.

Αν παρόλα αυτά επιμένετε να το διαβάσετε, η ευθύνη είναι αποκλειστικά δική σας. Είχατε προειδοποιηθεί.

Γι’ αυτούς που αποφάσισαν να συνεχίσουν:

Έτοιμοι;

Ένα
Δύο
Τρία
Και:


Η Αναρχία είναι μια
κι όλοι εμείς στην τρικυμία
ψάχνουμε χώμα να μας δεχτεί
και μιαν ανθρώπινη πνοή…

Μα όλοι είναι ζώα! Μα     οι είναι    ώα! Μα όλοι είναι ζώα!
Μα όλοι είναι ζώα! Μα ό     ι εί     ι ζώα! Μα όλοι είναι ζώα!
Μα όλοι είναι ζώα! Μα όλοι     ναι ζώα! Μα όλοι είναι ζώα!
Μα όλοι είναι ζώα! Μα όλ     εί      ι ζώα! Μα όλοι είναι ζώα!
Μα όλοι είναι ζώα! Μα      οι είναι       α! Μα όλοι είναι ζώα!
Μα όλοι είναι ζώα! Μ      λοι είναι ζώ    ! Μα όλοι είναι ζώα!
Μα όλοι είναι ζώα!     α όλοι είναι ζώα      α όλοι είναι ζώα!
Μα όλοι είναι ζώ     Μα όλοι είναι ζώα! Μα   λοι είναι ζώα!
Μα όλοι είναι      α! Μα όλοι είναι ζώα! Μα ό     ι είναι ζώα!

Μα όλοι είν     ζώα! Μα όλοι είναι ζώα! Μα όλοι    ναι ζώα!
Μα όλοι ε    αι ζώα! Μα όλοι είναι ζώα! Μα όλοι εί    ι ζώα!
Μα όλοι     ναι ζώα! Μα όλοι είναι ζώα! Μα όλοι είν    ζώα!
Μα όλ    είναι ζώα! Μα όλοι είναι ζώα! Μα όλοι είνα     ώα!
Μα ό    ι είναι ζώα! Μα όλοι είναι ζώα! Μα όλοι είναι       α!
Μα     οι είναι ζώα! Μα όλοι είναι ζώα! Μα όλοι είναι ζ      
Μ     λοι είναι ζώα! Μα όλοι είναι ζώα! Μα όλοι είναι ζώ
       όλοι είναι ζώα! Μα όλοι είναι ζώα! Μα όλοι είναι ζώα  
Μα όλοι είναι ζώα! Μα όλοι είναι ζώα! Μα όλοι είναι ζώα!
Μα όλοι είναι ζώα! Μα όλοι είναι ζώα! Μα όλοι είναι ζώα! (Χ100)

Η αναρχία δεν είναι μια
είν’ η δική μου η Αναρχία
είν’ η δική σου η Αναρχία
είν’ του Van Gogh η Αναρχία
είναι του Pollock η Αναρχία
είν’ του Bukowski η Αναρχία
είναι της Γώγου η Αναρχία
του Καρυωτάκη η Αναρχία
και του Φιλύρα η Αναρχία
του Λειβαδίτη η αναρχία
της μουσικής η Αναρχία
όλης της τέχνης η Αναρχία
όλης της φύσης η Αναρχία

Η Αναρχία δεν είναι μια
κι εμείς εκεί στην τρικυμία
ψάχνουμε χώμα να μας δεχτεί
και μιαν ανθρώπινη φωνή…

Τι φταιν τα ζώα;       φταιν τα ζώα;  Τι      αιν τα ζώα;
Τι φταιν τα ζώα;  Τι      αιν τα ζώα;       φταιν τα ζώα;
Τι φταιν τα ζώα;  Τι φτ    ν τα ζώ      Τι φταιν τα ζώα;
Τι φταιν τα ζώα;  Τι φται      α ζ      ;  Τι φταιν τα ζώα;
Τι φταιν τα ζώα;  Τι φταιν       ζ      ;  Τι φταιν τα ζώα; 
Τι φταιν τα ζώα;  Τι φταιν            α;  Τι φταιν τα ζώα;
Τι φταιν τα ζώα;  Τι φτα     τα ζ      ;  Τι φταιν τα ζώα;
Τι φταιν τα ζώα;  Τι φ    ιν τα ζώα    Τι φταιν τα ζώα;
Τι φταιν τα ζώα;  Τι    ταιν τα ζώα;    ι φταιν τα ζώα;
Τι φταιν τα ζώα;       φταιν τα ζώα;       φταιν τα ζώα;

Τι φταιν τα ζώ      Τι φταιν τα ζώα;  Τι      αιν τα ζώα;
Τι φταιν τα ζ      ;  Τι φταιν τα ζώα;  Τι φτ    ν τα ζώα;
Τι φταιν τα   ώα;  Τι φταιν τα ζώα;  Τι φτα     τα ζώα;
Τι φταιν      ζώα;  Τι φταιν τα ζώα;  Τι φταιν       ζώα;
Τι φτα    τα ζώα;  Τι φταιν τα ζώα;  Τι φταιν τ    ζώα;
Τι φ    ιν τα ζώα;  Τι φταιν τα ζώα;  Τι φταιν τα    ώα;
Τι    ταιν τα ζώα;  Τι φταιν τα ζώα;  Τι φταιν τα      α;
     φταιν τα ζώα;  Τι φταιν τα ζώα;  Τι φταιν τα ζώ
Τι φταιν τα ζώα;  Τι φταιν τα ζώα;  Τι φταιν τα ζώα;
Τι φταιν τα ζώα;  Τι φταιν τα ζώα;  Τι φταιν τα ζώα; (Χ100)