Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου 2014

Γιατί η βροχή…


Το κύμα της συνείδησης
των πράξεων
των λέξεων
της μέρας
της νύχτας
της ψυχής
της ζωής
του θανάτου
της Μαρίας
Ποιας Μαρίας;
Ποιου θανάτου;
Ποιας ζωής;
Της ζωής ρε!
Αυτή με τον ωραίο κώλο
και όλα αυτά τα κόκκινα μακριά φορέματα που την κάνουν
τόσο μυστηριακά εξωπραγματική
σαν μάγισσα μες τη βροχή που δε λέει να σταματήσει
και καλά κάνει δηλαδή
γιατί οι άνθρωποι μες τη βροχή δεν χρειάζονται ομπρέλες
γιατί οι ομπρέλες δεν χρειάζονται ανθρώπους
γιατί το χαρτί δεν χρειάζεται το μελάνι
μόνο χρώματα κι αισθήσεις και λέξεις που...

Γιατί οι ομπρέλες δεν χρειάζονται τους ανθρώπους
τα χρώματα του ουρανού και της θάλασσας
και η αστραπή
φως στη σκοτεινιά της ψυχής για μια στιγμή
και πάλι σκοτάδι
όπως πριν
όμορφο όμως
σαν αυτό που χρησιμοποιούν οι ποιητές
για να γράψουν για κόκκινα φορέματα σε μαύρο φόντο
καθώς
η
βροχή
δε
χρειάζεται
ομπρέλες




πίνακας του Gustave Caillebotte
 "Jour de Pluie à Paris"