Η Νύμφη του Ενιπέα

Μια γυναίκα περπατάει στο ποτάμι

Είναι καλοκαίρι - βράδυ

Το ποτάμι δεν έχει πολύ νερό

Κάνει βόλτες μες το νερό

Φοράει ένα φόρεμα μαύρο

κι έχει μαύρα μακριά μαλλιά 

Είναι νύμφη

ξωτικό  

είναι η μούσα του ποταμού

Στοιχείο του τοπίου

ειδυλλιακό

Δεν μοιάζει χαρούμενη

είναι σκεπτική

και φέρνει βόλτες μες το ποτάμι

Έπειτα έρχεται προς το μέρος μου

περνάει από δίπλα μου και χάνεται

Ήταν μονάχα μια εικόνα

δεν ξέρω αν υπήρξε ποτέ

εγώ όμως την είδα

κι αυτή ήταν εκεί για μένα

Ζητούσε να γίνει ποίημα

Δεν μπόρεσα να αντισταθώ

Διαφυγή

Ξημέρωσε πάλι

και τα πουλιά άρχισαν να κελαηδούν

Το φως μπαίνει από τις γρίλιες των παραθύρων

καθώς η ζωή μας καλεί

κι εμείς πέφτουμε για ύπνο

Θερινοί επισκέπτες

Κάνω παρέα με ένα κουνούπι

Στο κουνούπι προσφέρω το αίμα μου

Το κουνούπι μου προσφέρει ωραιότατα σπυράκια

φαγούρα κι ένα ψηφιδωτό έργο τέχνης στο σώμα μου

Το φιδάκι είναι η μαστούρα του

Όποτε το ανάβω φέρνει και τους φίλους του

Κάνουμε όλοι μαζί παρέα

Εγώ τους δίνω το αίμα μου κι αυτά

ένα ψηφιδωτό έργο τέχνης στο κορμί μου

Η αλληλεγγύη είναι πασιφανής

Μόνο που καμιά φορά

έτσι όπως χτυπιέμαι για να περιορίσω τη φαγούρα

σκοτώνω και από κανένα

Δεν μου κρατάν κακία όμως ποτέ

και πάντα έρχονται περισσότερα

Πίνουμε ρακή μαζί

Ελπίζω να μεθούν

Ίσως μάλιστα γι’ αυτό να με προτιμούν

Αγκάθι

Η ποίηση ενοχλεί και είναι δύσκολη

αλλά ευτυχώς κανένας δεν διαβάζει ποίηση.

Η ποίηση είναι ιδιότροπη και δεν λογαριάζει

αλλά ευτυχώς

ελάχιστοι κάνουν ποίηση