Το κύμα της συνείδησης
των πράξεων
των λέξεων
της μέρας
της νύχτας
της ψυχής
της ζωής
του θανάτου
της Μαρίας
Ποιας Μαρίας;
Ποιου θανάτου;
Ποιας ζωής;
Της ζωής ρε!
Αυτή με τον ωραίο κώλο
και όλα αυτά τα κόκκινα μακριά φορέματα που την κάνουν
τόσο μυστηριακά εξωπραγματική
σαν μάγισσα μες τη βροχή που δε λέει να σταματήσει
και καλά κάνει δηλαδή
γιατί οι άνθρωποι μες τη βροχή δεν χρειάζονται ομπρέλες
γιατί οι ομπρέλες δεν χρειάζονται ανθρώπους
γιατί το χαρτί δεν χρειάζεται το μελάνι
μόνο χρώματα κι αισθήσεις και λέξεις που...
Γιατί οι ομπρέλες δεν χρειάζονται τους ανθρώπους
τα χρώματα του ουρανού και της θάλασσας
και η αστραπή
φως στη σκοτεινιά της ψυχής για μια στιγμή
και πάλι σκοτάδι
όπως πριν
όμορφο όμως
σαν αυτό που χρησιμοποιούν οι ποιητές
για να γράψουν για κόκκινα φορέματα σε μαύρο φόντο
καθώς
η
βροχή
δε
χρειάζεται
ομπρέλες
πίνακας του Gustave Caillebotte
"Jour de Pluie à Paris"
4 σχόλια:
το παραπάνω κείμενο είναι προϊόν αυτόματης γραφής
σε διάστημα χρόνου 5 λεπτών της ώρας
που δεν υπέστη καμία διόρθωση
Αν έμπαινε στην διαδικασία της επεξεργασίας θα χάλαγε ή καλύτερα θα άλλαζε και έτσι όπως είναι, είναι εξαιρετικό!
Πολύ δυνατό θα έλεγα, όπως η έμπνευση που βρίσκει τις πόρτες ανοιχτές...
Να σαι καλά Χρήστο!
Να είσαι κι εσύ καλά Μάργκο!
(Τελικά το υποσυνείδητο λέει αυτά που δεν θα τολμούσες ποτέ να πεις. Προσπάθησέ το. 5 λεπτά αυτόματη γραφή χωρίς καμία σκέψη και δίχως σταματημό. Απόλαυσε την εμπειρία, κάτι καλό θα συμβεί, κάτι που κανείς δεν φαντάζεται...)
Gustave Caillebotte "Jour de Pluie à Paris"
Δημοσίευση σχολίου