Η μόνη ουσία

Ι

Και ζήσαμε σε έναν κόσμο μάταιο

που μόνο οι σκιές έδειχνε να έχουν

κάποια ουσία ανυπόστατη

όπως αυτή του πλοίου που ίπταται

κρύβοντάς μας για λίγο τον ήλιο

ή καλύτερα

σκιάζοντάς μας

για να πάρουμε κουράγιο να συνεχίσουμε

αυτό το ταξίδι

της ζωής ή του ονείρου

με μοναδικό μας προορισμό

τον ύπνο των αιώνων

ΙΙ

H ανυπαρξία είναι όμως

το ίδιο ασήμαντη με την ύπαρξη

σαν κόκκους άμμου

που ελευθερώθηκαν

στην απεραντοσύνη του σύμπαντος

και μόνο η ηδονή φαντάζει

να είναι η στιγμή

που γινόμαστε τόσο τεράστιοι

που ακόμα και το σύμπαν μοιάζει

τόσο μικρό μπροστά της…

H ουσία της ζωής και της γέννησης των πάντων

ΙΙΙ

Tο πλοίο συνέχισε την πορεία του

και μόνο όσοι ξαγρυπνούσαν

μπορούσαν να μείνουν ζωντανοί

καθώς τους υπόλοιπους

τους είχε πάρει από καιρό

ο ύπνος

ΙV

Τα φώτα της στεριάς στο βάθος

και η απομάκρυνση του πλοίου

απ’ αυτά

Η ζωή είναι το ταξίδι

με μόνο προορισμό το θάνατο

Και η ηδονή…