Ώρες ώρες νομίζω πως τρελαίνομαι
Ώρες ώρες, νομίζω πως τρελαίνομαι
Αυτόν τον καιρό ζωγραφίζω, παίζω με τα χρώματα, καταστρέφω τον τόνο τους για να φτιάξω μια απόχρωση, που ανάθεμα με, δεν ξέρω να την ξαναφτιάξω. Γι’ αυτό είναι μοναδική.
Ε, και;
Αυτόν τον καιρό παίρνω παλιά βιντεάκια και τους κάνω μοντάζ.
Αυτόν τον καιρό, διαβάζω μπλογκ φίλων.
Αυτόν τον καιρό, ακούω μουσική
Αυτόν τον καιρό, παίζω μουσική
Αυτόν τον καιρό μελετάω βιογραφίες ζωγράφων
Αυτόν τον καιρό βλέπω ταινίες
Αυτόν τον καιρό…
Αυτόν τον καιρό διαβάζω βιβλία, αλλά
Αυτόν τον καιρό, νομίζω πως τρελαίνομαι
Αυτόν τον καιρό, νομίζω πως τρελαίνομαι
Αυτόν τον καιρό
Αυτόν τον καιρό,
Δεν μπορώ να γράψω τίποτα
Αυτόν τον καιρό, δεν μπορώ να γράψω τίποτα
Αυτόν τον καιρό δεν μπορώ να γράψω τίποτα
Τίποτα
Τίποτα
Δεν μπορώ να γράψω τίποτα
ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΤΙΠΟΤΑ!
ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΡΕ; ΤΙΠΟΤΑ! ΤΙΠΟΤΑ! ΟΥΤΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ!!!
Και το ξέρω πως δεν είμαι καλά
Και το ξέρω πως τρελαίνομαι
Και το ξέρω πως δεν είμαι καλά
Και το ξέρω πως τρελαίνομαι
Και τρελαίνομαι
Και τρελαίνομαι
Και τρελαίνομαι
Και τρελαίνομαι
ΤΡΕΛΑΙΝΟΜΑΙ!!!
Αλλά αυτόν τον καιρό δεν μπορώ να γράψω τίποτα
Σκατά γαμώ την τρέλα μου γαμώ
Ξέρεις πώς είναι να τρελαίνεσαι και να μην μπορείς να γράψεις τίποτα;
Ξέρεις ρε;
Λέγε ρε, ξέρεις;
Το ‘χεις νιώσει ποτέ;
Το ‘χεις ζήσει;
Αλλά όσο κι αν η τρέλα αρρωσταίνει τον μυαλό μου
Εξακολουθώ
να μην μπορώ να γράψω τίποτα.
Σκατά ρε
Σκατά
Σκατά!
Και αυτόν τον καιρό πίνω περισσότερο από ποτέ
Και αυτόν τον καιρό καπνίζω περισσότερο από ποτέ
Και αυτόν τον καιρό τρελαίνομαι περισσότερο από ποτέ
Και αυτόν τον καιρό πεθαίνω κάθε μέρα – όπως παλιά
Αλλά αυτόν τον καιρό δεν μπορώ να γράψω λέξη.
Ούτε μια λέξη
Ούτε
Μια
Λέξη
Έστω
Έστω
Μια
Μόνο
μια
λέξη
.
.
.
10 σχόλια:
ξέρω γαμώτο... ξέρω τι πάει να πει να μην μπορείς να γράψεις τίποτα...
τίποτα....
πάντα εκφραζόμουν γράφοντας
από τότε που έμαθα να γράφω...
κάθε μου συναίσθημα το έβγαζα στο χαρτί..
τώρα τίποτα
αυτόν τον καιρό τίποτα
και νιώθω
τόσα
πολλά....
μα
τίποτα
γαμώτο
σε νιώθω
Τουλάχιστον δεν είμαι μόνος.
2 τίποτα μας κάνουν 2Τ ή τίποτα στο τετράγωνο Τ^2.
Αν το τίποτα είναι ίσο με το μηδέν, τότε έχουμε 2*0 και 0^2. Αλλά το μηδέν δεν πολλαπλασιάζεται, ούτε ανεβαίνει στο τετράγωνο κι έτσι το αποτέλεσμα είναι πάντα 0. Τίποτα δηλαδή.
Τελικά μπορούμε να γράψουμε πάρα πολλά για να πούμε τίποτα, αλλά όσα και να γράψουμε το αποτέλεσμα είναι πάντα το ίδιο - σαν να μην είχαμε γράψει λέξη. Τίποτα.
Και μπορώ να συνεχίσω εις άπειρο, αλλά λέω να το σταματήσω εδώ.
Λες λοιπόν το τίποτα να έχει να κάνει με το άπειρο; Άρα, μη γράφοντας τίποτα, έχεις γράψει τα πάντα; Δηλαδή τίποτα=άπειρο;
Εντάξει, το σταματάω εδώ.
Πολλά λόγια για το τίποτα.
Αν είναι ίσο με το άπειρο όμως;
........... ατέρμονο. ωπ! και και άλλη μια λέξη που μπορεί...
ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΟΥ ΜΕ ΤΟ ΜΗΔΕΝ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΕΙΡΟ ΠΟΥ ΛΕΕΙ Ο ΦΙΛΟΣ ΣΟΥ.
Μοιάζει όντως με το άπειρο... γιατί πώς το συμβολίζουμε; με δύο μικρά μηδενικά...
Ακριβώς. Με το μηδέν και το άπειρο να συμφιλιωθούμε. Και να φανταστείτε πως πριν από 6 χρόνια, είχα γράψει αυτό:
Το μεγαλύτερο κενό του σύμπαντος
Είναι φορές στη ζωή μου που αισθάνομαι τόσο κενός
που ακόμα κι ένα “γεια σου τι κάνεις;”
είναι μεγάλη υπόθεση για να ειπωθεί.
Είναι φορές που τα πάντα μου είναι κόπος,
ακόμα και η αναπνοή
Είναι φορές που το μόνο πράγμα που έχει σημασία
είναι το ότι τίποτα δεν έχει σημασία
Είναι φορές που η ζωή και ο θάνατος
μου είναι το ίδιο αδιάφορα
Είναι φορές που δεν αισθάνομαι τίποτα
απολύτως τίποτα
σα να’ χω από πριν πεθάνει
Είναι φορές…
πολλές φορές…
τόσες φορές…
θεέ μου
δε θυμάμαι
Πόσες φορές;
Πόσες φορές δεν έμεινα να αργοπεθαίνω σε ένα μουχλιασμένο δωμάτιο
χωρίς να κάνω τίποτα για μέρες… μήνες…
νιώθοντας μονάχα ένα μεγάλο κενό
να το τρέφω με τίποτα
κι αυτό να μεγαλώνει συνεχώς
να μεγαλώνει… να μεγαλώνει…
κι εγώ εκεί
στο τίποτα
να επιμένω
σαν να θέλω να φτιάξω το μεγαλύτερο κενό του σύμπαντος
και πάλι όμως…
Τίποτα!
Εντάξει, αυτό όσον αφορά το τίποτα και το άπειρο, αλλά τέτοια φάση να μην μπορώ να γράψω, πρώτη φορά περνάω. Ίσως να έχω ξαναπεράσει, αλλά αυτή τη φορά είναι πολύ πιο έντονο.
Ήταν.
γιατί με αυτόν τον τρόπο, βάζεις τον εαυτό σου στη διαδικασία να γράψει κάτι, έστω και αυτό το τίποτα. και γράφοντας, έρχονται οι ιδέες και το μυαλό περίεργες σκέψεις κάνει και η περίοδος της λειψυδρίας τελειώνει πάντα με μια μεγάλη βροχή.
Να είστε καλά για την συμπαράσταση.
Το εκτιμώ.
Αργοπεθαίνει όποιος...
όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του
Αργοπεθαίνει όποιος καταστρέφει τον έρωτα του
Όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν
Όποιος περνά τις μέρες του παραπονούμενος
Για την τύχη του ή την ασταμάτητη βροχή
...
Aπό το ποίημα Ζωή του Pablo Neruda
αργοπεθαίνει όποιος βρίσκεται σε κατάσταση έκρηξης κι αυτή η έκρηξη δεν συμβαίνει να φύγει από πάνω του να λυτρωθεί.
Το ξέρω, αργοπεθαίνω τώρα για να ζήσω αργότερα σε ιλιγγιώδεις ρυθμούς. προετοιμάζομαι γι' αυτή την έκρηξη.
Κι άλλωστε, κάτι είχα αναφέρει για καταιγίδα πιο πάνω (ή μεγάλη βροχή).
Αρά, δεν χρειάζεται να ανησυχείτε για το τομάρι μου. Θα είμαι μια χαρά.
Ευχαριστώ για το σχόλιο.
αν μπορώ να 'συμβάλω' με την προσωπική μου κατάθεση, θέλω να πω απλά πως οι περίοδοι 'λευκής σελίδας' που βιώνω κι εγώ κατά καιρούς, διαπίστωσα πως είναι εποχές αναγκαίες... διαστήματα που κυοφορούνται πράγματα... ετοιμάσου λοιπόν για γεννητούρια Χρήστο... σύντομα!
τελικά, έχεις δίκιο φίλε Νήμερτη.
Ρίξε μια ματιά στο "fight club"
έπεται συνέχεια...
Θα συμφωνήσω απόλυτα με το φίλο nimertis...Ο καιρώς των μουσώνων ακολουθεί την ξηρασία κι αυτό είναι νόμος της ίδιας της φύσης.Το ευτύχημα είναι να το καταλάβεις νωρίς.Να περιμένεις. Και μάλιστα, να πάρεις και τα μέτρα σου να προστατευτείς απο τις βροχοπτώσεις!Γιατί όταν ο νούς βρέχει...
Δημοσίευση σχολίου