Η παράνοια και η διάνοια τρέφονται από το ίδιο πιάτο. Έναν ευφυή νου που δεν ανέχεται κατεστημένο και δεδομένα, γι' αυτό και τα ανατρέπει.
(Χ-έγερση υποσυνειδήτου)
πράγματι, το κενό δεν αντέχεται... κι ίσως περισσότερο φίλε Χρήστο η μη-προσδοκία για κείνο που θα το γεμίσει... την καλησπέρα μου [δυνατή η επιλογή του Βαν Γκογκ...]
Υ.Γ. Ο Βαν Γκογκ, όπως όλοι θα έχετε καταλάβει, είναι ο αγαπημένος μου ζωγράφος. Ίσως ο πρώτος εξπρεσιονιστής. Τον τοποθετούν βέβαια στους μετά-ιμπρεσιονιστές, αλλά αυτός αντλούσε τα θέματα από την ψυχή του και αυτό μας έδειχνε με τη ζωγραφική του. Την έκφραση της ψυχής του, έκφραση = expression, άρα, εξπρεσιονιστής. Και δεν είναι μοναχά δική μου άποψη αυτό, κάποιοι μελετητές των ρευμάτων της τέχνης τον έχουν χαρακτηρίσει έτσι . Και βλέπεις τώρα τι γίνεται; Πετάς μια λέξη, πιάνομαι εγώ και σταματημό δεν έχω... Χαιρετώ.
7 σχόλια:
το κενό!
καλύτερα θλίψης συναίσθημα, παρά κανένα συναίσθημα...
εβίβες Χρήστο!
Κι όμως, τη θλίψη μπορείς να την υποφέρεις το κενό όχι φίλε Αντρέα.
Την καλησπέρα μου.
Λύχνε, επιλέγεις κι εσύ τη θλίψη από το κενό. Ο καθένας μας...
Να είσαι καλά και ας μη νιώσει κανείς ούτε τη θλίψη ούτε το κενό.
Ουτοπία και πάλι...
Καλησπέρα και Εβίβες σε όλους!
Υ.Γ. Τουλάχιστον το "Γεια μας/εβίβες" δεν είναι ουτοπία
αλλά ευχή. Εβίβες λοιπόν ξανά!
Η ανυπομονησία!!! αυτή θα τους γεμίζει μέχρι να έρθει κάτι άλλο στη ζωή τους!
όταν νιώθεις κενός, δεν ανυπομονείς για τίποτα...
Να 'σαι καλά sweet truth.
πράγματι, το κενό δεν αντέχεται... κι ίσως περισσότερο φίλε Χρήστο η μη-προσδοκία για κείνο που θα το γεμίσει... την καλησπέρα μου [δυνατή η επιλογή του Βαν Γκογκ...]
Καλησπέρα κι από μένα φίλε Νήμερτη.
Να 'σαι καλά.
Υ.Γ. Ο Βαν Γκογκ, όπως όλοι θα έχετε καταλάβει, είναι ο αγαπημένος μου ζωγράφος. Ίσως ο πρώτος εξπρεσιονιστής. Τον τοποθετούν βέβαια στους μετά-ιμπρεσιονιστές, αλλά αυτός αντλούσε τα θέματα από την ψυχή του και αυτό μας έδειχνε με τη ζωγραφική του. Την έκφραση της ψυχής του, έκφραση = expression, άρα, εξπρεσιονιστής. Και δεν είναι μοναχά δική μου άποψη αυτό, κάποιοι μελετητές των ρευμάτων της τέχνης τον έχουν χαρακτηρίσει έτσι .
Και βλέπεις τώρα τι γίνεται; Πετάς μια λέξη, πιάνομαι εγώ και σταματημό δεν έχω...
Χαιρετώ.
Δημοσίευση σχολίου