Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2011

Βοριάς



Φύσηξε ένας άνεμος
Βοριάς
και πήρε μαζί του όλη τη θλίψη
των ανθρώπων που καιγόντουσαν στην πόλη
και την πήγε μακριά
και μείνανε τώρα 
όλοι οι φλεγόμενοι άνθρωποι
με ένα απέραντο κενό
να αναρωτιούνται:
Τι θα μας γεμίζει τώρα; 

7 σχόλια:

ΑΝΤΡΕΑΣ ΤΣΙΑΚΟΣ είπε...

το κενό!

ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ είπε...

καλύτερα θλίψης συναίσθημα, παρά κανένα συναίσθημα...

εβίβες Χρήστο!

Χρήστος Αντισθένης Ζάχος είπε...

Κι όμως, τη θλίψη μπορείς να την υποφέρεις το κενό όχι φίλε Αντρέα.
Την καλησπέρα μου.

Λύχνε, επιλέγεις κι εσύ τη θλίψη από το κενό. Ο καθένας μας...
Να είσαι καλά και ας μη νιώσει κανείς ούτε τη θλίψη ούτε το κενό.
Ουτοπία και πάλι...

Καλησπέρα και Εβίβες σε όλους!

Υ.Γ. Τουλάχιστον το "Γεια μας/εβίβες" δεν είναι ουτοπία
αλλά ευχή. Εβίβες λοιπόν ξανά!

Prisoned Soul είπε...

Η ανυπομονησία!!! αυτή θα τους γεμίζει μέχρι να έρθει κάτι άλλο στη ζωή τους!

Χρήστος Αντισθένης Ζάχος είπε...

όταν νιώθεις κενός, δεν ανυπομονείς για τίποτα...
Να 'σαι καλά sweet truth.

Νimertis είπε...

πράγματι, το κενό δεν αντέχεται... κι ίσως περισσότερο φίλε Χρήστο η μη-προσδοκία για κείνο που θα το γεμίσει... την καλησπέρα μου [δυνατή η επιλογή του Βαν Γκογκ...]

Χρήστος Αντισθένης Ζάχος είπε...

Καλησπέρα κι από μένα φίλε Νήμερτη.
Να 'σαι καλά.

Υ.Γ. Ο Βαν Γκογκ, όπως όλοι θα έχετε καταλάβει, είναι ο αγαπημένος μου ζωγράφος. Ίσως ο πρώτος εξπρεσιονιστής. Τον τοποθετούν βέβαια στους μετά-ιμπρεσιονιστές, αλλά αυτός αντλούσε τα θέματα από την ψυχή του και αυτό μας έδειχνε με τη ζωγραφική του. Την έκφραση της ψυχής του, έκφραση = expression, άρα, εξπρεσιονιστής. Και δεν είναι μοναχά δική μου άποψη αυτό, κάποιοι μελετητές των ρευμάτων της τέχνης τον έχουν χαρακτηρίσει έτσι .
Και βλέπεις τώρα τι γίνεται; Πετάς μια λέξη, πιάνομαι εγώ και σταματημό δεν έχω...
Χαιρετώ.