Η παράνοια και η διάνοια τρέφονται από το ίδιο πιάτο. Έναν ευφυή νου που δεν ανέχεται κατεστημένο και δεδομένα, γι' αυτό και τα ανατρέπει.
(Χ-έγερση υποσυνειδήτου)
Αυτό το απόφθεγμα ή τρίστιχο ποίημα, δεν ξέρω, αλλά ο καθένας το αντιλαμβάνεται διαφορετικά. Δεν είναι απαραίτητα κακό αυτό, αλλά αφού δεν έχω ακόμα πεθάνει, μπορώ να πω την αηδία μου, τι δηλαδή εννοούσα γράφοντάς το. Υπάρχουν, όσο γνωρίζω, δυο ερμηνείες. Η μια είναι η χλευαστική για τους άλλους ποιητές και η άλλη κάπως πιο περίπλοκη. Η χλευαστική προσέγγιση, πώς δηλαδή οι άλλοι ποιητές του σιναφιού καταναλώνονται σε ανούσιες πράξεις για να φτιάξουν τελικά κάτι ψεύτικο, είναι αυτό που αποκομίζουν οι περισσότεροι. Δεν ξέρω γιατί. Όχι πως δεν έχω γράψει άλλα παρόμοια… Η άλλη προσέγγιση, είναι λίγο πιο περίπλοκη. Να πω δυο λόγια για το πώς το εννοούσα.
Ας το πάρουμε από την αρχή. Είναι μεταφορικό, συμβολικό και ολίγον τι, σουρεαλιστικό. Οι γελωτοποιοί δεν ήταν κάποιοι ηλίθιοι που απλά έκαναν τον κόσμο να γελάει. Ήταν στην υπηρεσία του βασιλιά στη μεσαιωνική περίοδο και ήταν οι μόνοι που μπορούσαν να τον ειρωνευτούν ανοιχτά, να χλευάσουν και να σαρκάσουν προκαλώντας το γέλιο. Κάτι σαν την σημερινή σάτιρα ας πούμε ή σαν τους κλόουν, που όση χαρά κι αν προσφέρουν, στο βάθος καραδοκεί μια βαθιά θλίψη. Αλλά, όλο αυτό, είναι απλά μια παρομοίωση για να εξελιχθεί η σκέψη. Τώρα το "μαραίνονται στα σκυθρωπά δωμάτιά τους" έχει να κάνει με τη φύση όλων αυτών που γράφουν κλεισμένοι στα σκοτεινά δωμάτιά τους, χαραμίζοντας ώρες και ώρες, για να εκφραστούν με τέχνη και να κάνουν αυτό που δεν μπορεί να κάνει ο καθένας. Οπότε έχουμε αυτοθυσία για κάποιο σκοπό. Το να “ανθίσουν μολυσμένα άνθη”, είναι και αυτό μεταφορικό. Είναι το αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας - νοσηρής για κάποιους - που γεννάει κάτι νέο, κάτι που βγήκε μέσα από αυτή τη διαδικασία, ένα ποίημα, ένας πίνακας, οτιδήποτε μπορεί να εκφραστεί μέσω της τέχνης. Και γιατί το ποίημα είναι μολυσμένο άνθος; Απλά, γιατί δεν είναι χαρούμενο, επιπόλαιο, ρηχό, φωτεινό, αλλά βουτώντας στα σκοτεινά λημέρια της ψυχής, καταφέρνει να τα φέρει στη επιφάνεια και να δημιουργήσει κάτι όμορφο. Γι’ αυτό και άνθος. Τι άνθος όμως, αφού έχει βγει από τη σκοτεινιά και όλα όσα περιέγραψα παραπάνω; Μολυσμένο. Σίγουρα μολυσμένο. Μα όμορφο συνάμα, ως άνθος.
Σιχαίνομαι τις αναλύσεις, αλλά σε τούτο δω, ο καθένας έβγαζε και διαφορετικό νόημα. Για να μη χαθεί λοιπόν η αρχική σκέψη – έμπνευση, έγραψα όλα τα παραπάνω. Το ξέρω πως δεν πράττω καλά, αλλά ήθελα κάπως να το στηρίξω. Συμπαθάτε με. Πιείτε ένα ποτηράκι ακόμα και ίσως με καταλάβετε. Αλλά κι αν όχι, εβίβες πάντα!
Υ.Γ. Αν δεν υπήρχαν οι σχολιασμοί και οι απόψεις του Χρήστο Φούκη, Βαγγέλη Γιαννελάκη και άλλων φίλων, δεν θα είχα γράψει όλα τα παραπάνω. Εβίβες μάγκες και να είστε καλά!
Η ανάλυση που κάνεις για να εξηγήσεις τι έγραψες τα κάνει χειρότερα.
Δλδ εσύ τη σάτιρα την εκλαμβάνεις ως μια υπηρεσία στο βασιλιά; Για να μην αναλύσω τι θα είχες πάθεις αν ήσουν γελωτοποιός στο μεσαίωνα και σχολίαζες έστω λίγο σκωπτικά τον Βασιλιά για πλάκα θα σου αναγνωρίσω ότι δεν θα κινδύνευες να μείνεις από αστεία.
Οι άλλοι που χλευάζεις έχουν κάποιο όνομα; Για δώσε ένα παράδειγμα για να καταλάβω;Και αφού τους χλευάζεις πως αυτοί οι ανούσιοι γίνεται να πρωταγωνιστούν στους επόμενους δύο στίχους;
Θεωρείς ότι αυτοί( οι ανούσιοι κατά μία ερμηνεία από αυτές που εσύ γνωρίζεις(sic)) που κλείνονται στα σκοτάδια για να πουν ότι δεν λέμε οι υπόλοιποι κάνουν αγγαρεία και "μαραίνονται" με αυτοθυσία για κάποιο σκοπό ξέχωρο και από τους ίδιους;
Αναρωτήθηκες γιατί χησιμοποίησες τη λέξη άνθος στο τρίστιχο;
Είδα το μπλογκ σου (όχι όλα αλλά αρκετά ) και διακρίνω μια μνημειώδη προσπάθεια μιμητισμού με πολύ μικρή εξέλιξη (αν και κάποιος ΕΒ χρήστης σου λέει ότι ωριμάζεις ). Δεν είσαι δα και τόσο νέος(ήδη έχεις εκδώσει, εκθέσει κλπ). Προσπάθησε να πάρεις απόσταση από όλες αυτές τις καλές και κακές επιρροές και επιλογές μπας και δεις πως είσαι πραγματικά και όχι όπως θα ήθελες. (Η γνώμη αυτή είναι δική μου καθώς και κάποιων φίλων μου που διέκριναν κάποιες καλές αρετές μέσα στο υπερβολικό που έχεις και την πετάς αν θες ).
Ξεκίνησα με σκοπό να σου κατεβάσω καντήλια για αυτά που τσαμπουνάς αλλά στο φινάλε δικαίωμα σου και έτσι σου είπα απλά τη γνώμη μου. Για την υπογραφή:
3 σχόλια:
έτσι! Χρηστάρα...
ούτε κρίμα είναι
και να τους πέσουν στο κεφάλι οι αποιητικές τους συλλογές
να ξεραθούνε
Αυτό το απόφθεγμα ή τρίστιχο ποίημα, δεν ξέρω, αλλά ο καθένας το αντιλαμβάνεται διαφορετικά. Δεν είναι απαραίτητα κακό αυτό, αλλά αφού δεν έχω ακόμα πεθάνει, μπορώ να πω την αηδία μου, τι δηλαδή εννοούσα γράφοντάς το.
Υπάρχουν, όσο γνωρίζω, δυο ερμηνείες. Η μια είναι η χλευαστική για τους άλλους ποιητές και η άλλη κάπως πιο περίπλοκη.
Η χλευαστική προσέγγιση,
πώς δηλαδή οι άλλοι ποιητές του σιναφιού καταναλώνονται σε ανούσιες πράξεις για να φτιάξουν τελικά κάτι ψεύτικο,
είναι αυτό που αποκομίζουν οι περισσότεροι. Δεν ξέρω γιατί. Όχι πως δεν έχω γράψει άλλα παρόμοια…
Η άλλη προσέγγιση, είναι λίγο πιο περίπλοκη.
Να πω δυο λόγια για το πώς το εννοούσα.
Ας το πάρουμε από την αρχή.
Είναι μεταφορικό, συμβολικό και ολίγον τι, σουρεαλιστικό.
Οι γελωτοποιοί δεν ήταν κάποιοι ηλίθιοι που απλά έκαναν τον κόσμο να γελάει.
Ήταν στην υπηρεσία του βασιλιά στη μεσαιωνική περίοδο και ήταν οι μόνοι που μπορούσαν να τον ειρωνευτούν ανοιχτά, να χλευάσουν και να σαρκάσουν προκαλώντας το γέλιο. Κάτι σαν την σημερινή σάτιρα ας πούμε ή σαν τους κλόουν, που όση χαρά κι αν προσφέρουν, στο βάθος καραδοκεί μια βαθιά θλίψη.
Αλλά, όλο αυτό, είναι απλά μια παρομοίωση για να εξελιχθεί η σκέψη.
Τώρα το "μαραίνονται στα σκυθρωπά δωμάτιά τους" έχει να κάνει με τη φύση όλων αυτών που γράφουν κλεισμένοι στα σκοτεινά δωμάτιά τους, χαραμίζοντας ώρες και ώρες, για να εκφραστούν με τέχνη και να κάνουν αυτό που δεν μπορεί να κάνει ο καθένας. Οπότε έχουμε αυτοθυσία για κάποιο σκοπό.
Το να “ανθίσουν μολυσμένα άνθη”, είναι και αυτό μεταφορικό.
Είναι το αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας - νοσηρής για κάποιους - που γεννάει κάτι νέο, κάτι που βγήκε μέσα από αυτή τη διαδικασία, ένα ποίημα, ένας πίνακας, οτιδήποτε μπορεί να εκφραστεί μέσω της τέχνης.
Και γιατί το ποίημα είναι μολυσμένο άνθος; Απλά, γιατί δεν είναι χαρούμενο,
επιπόλαιο, ρηχό, φωτεινό, αλλά βουτώντας στα σκοτεινά λημέρια της ψυχής, καταφέρνει να τα φέρει στη επιφάνεια και να δημιουργήσει κάτι όμορφο.
Γι’ αυτό και άνθος. Τι άνθος όμως, αφού έχει βγει από τη σκοτεινιά και όλα όσα περιέγραψα παραπάνω; Μολυσμένο. Σίγουρα μολυσμένο. Μα όμορφο συνάμα, ως άνθος.
Σιχαίνομαι τις αναλύσεις, αλλά σε τούτο δω, ο καθένας έβγαζε και διαφορετικό νόημα. Για να μη χαθεί λοιπόν η αρχική σκέψη – έμπνευση, έγραψα όλα τα παραπάνω.
Το ξέρω πως δεν πράττω καλά, αλλά ήθελα κάπως να το στηρίξω.
Συμπαθάτε με. Πιείτε ένα ποτηράκι ακόμα και ίσως με καταλάβετε. Αλλά κι αν όχι, εβίβες πάντα!
Υ.Γ. Αν δεν υπήρχαν οι σχολιασμοί και οι απόψεις του Χρήστο Φούκη, Βαγγέλη Γιαννελάκη και άλλων φίλων, δεν θα είχα γράψει όλα τα παραπάνω. Εβίβες μάγκες και να είστε καλά!
Η ανάλυση που κάνεις για να εξηγήσεις τι έγραψες τα κάνει χειρότερα.
Δλδ εσύ τη σάτιρα την εκλαμβάνεις ως μια υπηρεσία στο βασιλιά;
Για να μην αναλύσω τι θα είχες πάθεις αν ήσουν γελωτοποιός στο μεσαίωνα και σχολίαζες έστω λίγο σκωπτικά τον Βασιλιά για πλάκα
θα σου αναγνωρίσω ότι δεν θα κινδύνευες να μείνεις από αστεία.
Οι άλλοι που χλευάζεις έχουν κάποιο όνομα; Για δώσε ένα παράδειγμα για να καταλάβω;Και αφού τους χλευάζεις πως αυτοί οι ανούσιοι γίνεται να πρωταγωνιστούν στους επόμενους δύο στίχους;
Θεωρείς ότι αυτοί( οι ανούσιοι κατά μία ερμηνεία από αυτές που εσύ γνωρίζεις(sic)) που κλείνονται στα σκοτάδια για να πουν ότι δεν λέμε οι υπόλοιποι κάνουν αγγαρεία και "μαραίνονται" με αυτοθυσία για κάποιο σκοπό ξέχωρο και από τους ίδιους;
Αναρωτήθηκες γιατί χησιμοποίησες τη λέξη άνθος στο τρίστιχο;
Είδα το μπλογκ σου (όχι όλα αλλά αρκετά ) και διακρίνω μια μνημειώδη προσπάθεια μιμητισμού με πολύ μικρή εξέλιξη (αν και κάποιος ΕΒ χρήστης σου λέει ότι ωριμάζεις ). Δεν είσαι δα και τόσο νέος(ήδη έχεις εκδώσει, εκθέσει κλπ). Προσπάθησε να πάρεις απόσταση από όλες αυτές τις καλές και κακές επιρροές και επιλογές μπας και δεις πως είσαι πραγματικά και όχι όπως θα ήθελες. (Η γνώμη αυτή είναι δική μου καθώς και κάποιων φίλων μου που διέκριναν κάποιες καλές αρετές μέσα στο υπερβολικό που έχεις και την πετάς αν θες ).
Ξεκίνησα με σκοπό να σου κατεβάσω καντήλια για αυτά που τσαμπουνάς αλλά στο φινάλε δικαίωμα σου και έτσι σου είπα απλά τη γνώμη μου.
Για την υπογραφή:
Οχί ο Ε.Β πάντως
Δημοσίευση σχολίου