Τα βιβλία με τα ποιήματα είναι σαν τους δίσκους βινυλίου.
Ποτέ δεν τα ακούς / διαβάζεις μόνο μια φορά και πέρα από την προσωπική μελέτη,
είναι ωραία να τα μοιράζεσαι με φίλους.
«Πήρα τα άπαντα του Σαχτούρη»
«Έλα ρε, τα έχω σχεδόν όλα, αλλά μου λείπουν κάποια… έχει
και τα ρολόγια που αναποδογύρισαν ανάποδα;»
«Φυσικά, κάτσε να το φέρω»
«Διάβασέ μου κάτι ενδεικτικά» Διαβάζω…
«Ω! Αυτό μου θύμισε κάποιο από Λειβαδίτη, κάτσε να το
ψάξω»
«Εμένα με παρέπεμψε σε Καρυωτάκη, άκου και θα δεις»
«Ρε συ, τέλειωσε ο Tom Waits, δεν βάζεις κάνα tiger lilies;»
«Μισό να το βρω, πιάσε καμιά μπύρα από ψυγείο εντωμεταξύ.
Ή μήπως να το γυρίσουμε σε ρακή;»
«Ρακή καλύτερα, ρε συ, πού το βρήκες αυτό το βιβλίο;
Έκδοση του 78!»
«Από παλαιοβιβλιοπωλείο μόνο 1 ευρώ! Υπάρχουν διαμάντια
αν ξέρεις να ψάχνεις!»
«Έτοιμη και η ρακή, εβίβες ρε!»
«Έτοιμη και η ρακή, εβίβες ρε!»
«Εβίβες! Να το δυναμώσω αυτό το κομμάτι; Τα σπάει!»
«Ναι ρε, τι ρωτάς…»
«Μαλάκα, αυτό του Μπωντλαίρ δεν το είχα διαβάσει! Τι
έγραφε ο μάγκας εκείνη την εποχή!...»
Και ο διάλογος δεν έχει τέλος. Ή μάλλον, μέχρι να
ξεκινήσουμε να μιλάμε για γυναίκες, αλλά η ποίηση και η μουσική είναι πανταχού
παρούσες. Και η γλυκιά η μέθη που παραμονεύει στη γωνία… με κρασί, με ποίηση ή
με αρετή, όπως μας αρέσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου