Η συνεργασία μου με τις εκδόσεις Γαβριηλίδης

Κύριε Σάμη,

Το κύριε μοιάζει σαν ειρωνεία καθώς είναι ένας τίτλος που επιδιώκουν όλοι αυτοί που δεν έχουν την εκτίμηση κανενός και περισσότερο σαν ύβρης μοιάζει παρά σαν τιμή.

Παρόλα αυτά, είμαι τόσο ευγενικός που δεν θα μπορούσα να χαρακτηρίσω κανέναν με αυτό τον τρόπο,

Έτσι λοιπόν το αλλάζω και το κάνω σκέτο Σάμη. Το “φίλε”, όχι, δεν θα το χρησιμοποιήσω καθώς δεν υπήρξαμε ποτέ.

Σάμη, να με συμπαθάς, αλλά δεν γνώριζα, κι έτσι σου εμπιστεύτηκα το έργο μου.

Πια έμαθα την τακτική σου και πως αυτό κάνεις με όλους τους συγγραφείς, αλλά αυτό είναι μια ασυδοσία και το γνωρίζεις καλά.

Το έργο που σου εμπιστεύτηκα, θα μπορούσες να το έχεις προωθήσει μόνο αν δεν σου έδινα τα 1500 ευρώ(!) που ζητούσες για την έκδοση. Ξέρω, σε άλλους ζητούσες τα διπλάσια. Με έπιασες σε αδύναμη στιγμή και αυτό το ποσό, σου το έδωσα από το υστέρημά μου. Πια μοιάζει αστρονομικό, τότε ακόμα, το 2011, μπορούσα.

Δεν έκανες λοιπόν τίποτα για την προώθηση του έργου – ονειρευόμουν εγώ πως  υπάρχει στα βιβλιοπωλεία και πως κάτι κινείται. Ήμουν απλά ονειροπόλος ή μαλάκας; Το ίδιο δεν κάνει άλλωστε;

Παρόλα αυτά, το 2012, πήρα επανειλημμένα τηλέφωνο κι έστελνα e-mail και πέρασα και κάμποσες φορές από κει (γιατί όλο μου έλεγες πως το σύστημα δεν λειτουργεί και να περάσω την άλλη βδομάδα), για να μου πεις τελικά πως πουλήθηκαν 100 αντίτυπα και πως με 100 ευρώ δεν σώζεται κανένας(!) και πως την επόμενη δουλειά  μου θα την εκδώσεις χωρίς να πάρεις χρήματα(!). Έτσι, λάθος μου μεγάλο, αλλά πού να φανταστώ; τα άφησα τα 100 ευρώ και σου έστειλα τη νέα μου τότε λογοτεχνική δουλειά, που με μια δικαιολογία, δεν θέλησες να εκδώσεις. Αλίμονο! Εκδόθηκε αλλού φυσικά και πήγε και πολύ καλά, αλλά αυτό δεν σε αφορά.

Θα έπρεπε ωστόσο, κάθε χρόνο να αποδίδεις τα δικαιώματα – πράγμα το οποίο ποτέ δεν έκανες και γνωρίζοντάς σε – ήξερα πως δεν θα κάνεις. Από τη στιγμή που πήρες το χρήμα – Λούης! Σιγά να μην ασχοληθούμε και με τη λογοτεχνία δηλαδή – θα μπορούσες κάλλιστα, αντί γι’ αυτό, να πουλάς πατάτες με την ίδια επιτυχία.

Μετά από 6 χρόνια λοιπόν, που είχε λήξει το συμβόλαιο και μετά από πίεση δική μου, (γιατί μόνος σου δεν θα το επιχειρούσες ποτέ), αναγκάστηκες να δεχθείς να λήξουμε τη θλιβερή μας “συνεργασία”. Ευτυχώς! Σου ζήτησα τα αυτονόητα: τα πνευματικά δικαιώματα για τα βιβλία και όσα δεν έχουν πουληθεί, να μου τα επιστρέψεις. Η απάντησή σου, αυτή:
Επισυνάπτεται η εκκαθάριση από το 2011-2016, σας ενημερώνουμε πως από τη στιγμή που θέλετε  να αποσυρθεί το βιβλίο, το αποσύρουμε.

Τα αντίτυπα δεν διατίθενται πλέον στην αγορά, εφόσον αποσύρεται. Τα υπόλοιπα βιβλία πολτοποιήθηκαν.(!!!???)

Κι όσο γι’  αυτό με την πολτοποίηση των βιβλίων –πράγμα  το οποίο δεν ισχύει και το ξέρουμε καλά και οι δυο, και το ποσό των 36 ευρώ που μου δίνεις για τα δικαιώματα και τη λήξη της όποιας συνεργασίας μας, μόνο για κοροϊδία μου κάνει. (πλάκα κάνεις τώρα;)

Ο αριθμός των αντιτύπων που τύπωσες, ήταν δεν ήταν 200, τα 50 μου τα έδωσες. Κι από αυτά, λες πως πουλήθηκαν μόνο τα 60! Μπράβο, πολύ χαίρομαι γι αυτό! Κι από αυτά, 20 πλην 20, 2, πλην 2 και κάτι πράγματα που εγώ δεν μπορώ να ελέγξω φυσικά, αλλά δεν σημαίνει και πως τα δέχομαι.

Είναι η πάγια τακτική σου να παίρνεις υπέρογκα ποσά από νέους συγγραφείς, να τους εκμεταλλεύεσαι και να μην προωθείς το έργο τους – ποιος ο λόγος; – και να διατηρείς την ωραία σου επιχείρηση στις πλάτες όλων αυτών που σε εμπιστευτήκαν και σε στήριξαν οικονομικά από το υστέρημά τους.  Και όχι μόνο! Αυτό, αν μη τι άλλο, είναι ανήθικο.

Μια κυνική άποψη είναι: αφού δέχονται να σου δώσουν τα χρήματά τους για το ψώνιο τους, και λίγα τους παίρνεις!

Ο καθένας κάνει τις επιλογές του σε αυτή τη ζωή κι εσύ επέλεξες αυτό.

Δεν θα σε κρίνω για τη στάση σου, μόνο με τον εαυτό μου θα τα βάλω που σου εμπιστεύτηκα το έργο μου.

Τα 36 ευρώ που μου αποδίδεις για τα δικαιώματα, θα μπορούσα απλά να τα αρνηθώ ως κοροϊδία και να σου τα χαρίσω μαζί με όλα τα υπόλοιπα.

Παρόλα αυτά, δεν θα το κάνω, θα έρθω να τα πάρω και θα τα πιω όλα σε ρακή το ίδιο βράδυ. Ίσως βέβαια να μη μου φτάσουν, αλλά τι να κάνουμε;

Θλίβομαι και λέω πως λυπάμαι πολύ για τη “συνεργασία” την οποία είχαμε.

Εσύ θα συνεχίσεις το δρόμο που επέλεξες

Κι εγώ επίσης, το δικό μου.

Τα υπόλοιπα είναι περιττά.

Θα έρθω σύντομα να πάρω το χαρτζιλίκι αυτό για τις ρακές μου.

Αλλά να ξέρεις, δεν θα πιω καμία ρακή στην υγεία σου.

18/10/2017

Χρήστος Αντισθένης Ζάχος