Οι ποιητές έχουν σταματήσει να πηγαίνουν σε μπαρ
Προτιμούν τα ήσυχα συνοικιακά καφενεία
όπου μπορούν να κρύβονται και να αισθάνονται ασφαλείς
Μπορεί να υπάρχουν κι άλλες σκιές εκεί
όμως δεν τους ενοχλούν
όμως δεν τους ενοχλούν
Ίσως και να τους εμπνέουν
Εργαλείο απαραίτητο για τη δουλειά τους
κι ένα καραφάκι ρακή
ένα πιατάκι με μεζέ – δεν το έχουν καν αγγίξει
και μια λευκή κόλλα που τους χλευάζει
Τι βάσανο
δεν γεμίζει
πέτα τη στα σκουπίδια
απόψε θα πιούμε μόνο
5 σχόλια:
Ωραία τα συνοικιακά καφενεία κι οι μεζέδες, αλλά η λευκή κόλλα τους χλευάζει επειδή η λευκή κόλλα πάει με την ασφάλεια, ενώ ασφαλής και ποιητής μάλλον δεν πάει.
Γεια σου Τζερεμέ! Η λευκή κόλλα είναι πως σήμερα δεν υπάρχει έμπνευση και δεν θα γράψουμε τίποτα. Κι αφού πιούμε, ίσως βγει κάνα ποιηματάκι σαν κι αυτό - που περιγράφει αυτή την κατάσταση.
Δεν κατάλαβα πού κολλάει η ασφάλεια ή η ανασφάλεια του ποιητή με τη λευκή κόλλα... αλλά δεν είναι απαραίτητο και να καταλάβω. Εξάλλου, η τέχνη της ποίησης είναι αυτό: Να μπορείς να λες τα πάντα χωρίς να χρειαστεί να πεις τίποτα.
Εβίβες πάντα λοιπόν!
Γεια σου Χρήστο, τα ξαναλέμε μετά από καιρό.
Έχω την αίσθηση ότι η σελίδα ενός ποιητή γεμίζει ευκολότερα όταν αυτός βρίσκεται σε περίοδο ανασφάλειας. Εσύ όμως ως ποιητής ξέρεις καλύτερα. Βίβα κι από εδώ.
Η σελίδα ενός ποιητή γεμίζει ευκολότερα όταν αυτός υποφέρει.
Δεν έχεις άδικο, όλες οι προσεγγίσεις και οι γωνίες παρατήρησης, θεμιτές.
Χαίρομαι κι εγώ που τα λέμε μετά από καιρό.
Καλή συνέχεια αδελφέ!
Η σελίδα του ποιητή,στείλτους σε κάνα μπαρ.Ενα coffee bar με μπίρες.Κεντρικο.
Δεν μπορώ να ξεμυτισω από το σπίτι.
Σε καφενείο, οι έξοδοι.
Δημοσίευση σχολίου