Δεν μπορώ τη σοβαρότητα, τους σοβαρούς υπεύθυνους
ανθρώπους. Είμαι γελοίος, ναι και γελωτοποιός. Προτιμώ αυτούς που αφήνονται στη
ζωή και γίνονται έρμαιό της. Τους μέθυσους, τους ευάλωτους, τους απανταχού
αλήτες. Ίσως γιατί τέτοιος είμαι κι εγώ. Καμία τέχνη δεν μπορεί να πηγάσει
μέσα από συμβιβασμούς και συστήματα. Η τέχνη είναι άναρχη και άναρχοι όσοι
ασχολούνται με αυτή. Το να είσαι κοινωνικά αποδεκτός, είναι κατάρα. Ελευθερία
είναι να κινείσαι ελεύθερα, κόντρα σε όλα τα στεγανά της κοινωνίας και των
«συνετών» ανθρώπων. Ελευθερία είναι να μην υπάρχουν κανόνες και να λειτουργείς
σύμφωνα με τη φύση. Ό,τι πηγαίνει κόντρα στη φύση, είναι αφύσικο και
καταπιεστικό. Η γνώση σε απελευθερώνει. Ο άνθρωπος δεν χρειάζεται πολλά. Λίγη
τροφή, μια στέγη, έρωτα και την ελευθερία της δημιουργίας. Οι άνθρωποι ζουν
φυλακισμένοι σε κοινότητες, φύγε από τους ανθρώπους. Ο έρωτας σε απελευθερώνει.
Πρέπει να είσαι πάντα ερωτευμένος με τη ζωή την ίδια και δεν θα σε νοιάξει ποτέ
ο θάνατος. Ο θάνατος είναι η ανυπαρξία. Ας ζήσουμε τη ζωή όσο προλαβαίνουμε
ακόμα. Αύριο είναι αργά. Και η λήθη, η μόνη αλήθεια της ζωής και του θανάτου.
Υστεροφημία, στάσου στα γόνατα και πάρε στο στόμα σου τον έρωτά μου. Έτσι, ίσως
να νιώσεις κι εσύ λίγο ζωντανή…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου