Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου 2011

Τα στοιχειά

Van Gogh

Οι άνθρωποι φοβούνται τη μοναξιά και το θάνατο
Είναι στοιχειά που αιχμαλωτίζουν την ψυχή τους
Δεν μπορούν να συμφιλιωθούν

Όταν αυτά τους επισκέπτονται
γίνονται μίζεροι, αποκρουστικοί 
μάταια προσπαθώντας να ελευθερωθούν

Κλείνουν τα μάτια 
δημιουργούν αυταπάτες
και διαλαλούν περίτρανα τον «ύμνο της ζωής»

Δεν καταλαβαίνουν τους ποιητές
Δεν μπορούν να καταλάβουν πως
 η μοναξιά είναι συνώνυμο της δημιουργίας
και πως μόνο οι ζωντανοί μπορούν
να μιλήσουν για θάνατο
καθώς οι νεκροί ερμητικά σιωπούν

Έπειτα θαυμάζουν το έργο των ποιητών
αποστασιοποιημένοι
πιστεύοντας πως ο κόσμος τους είναι φανταστικός
και πως όλα αυτά συμβαίνουν
στο παρανοϊκό μυαλό τους

Δεν τους συμμερίζονται
Δεν τους αντέχουν
Ζωντανεύουν τα στοιχειά τους

Και τα ποιήματα που νομίζουμε πως γράφουμε…
Η μοναξιά τα γράφει
Εμείς ακολουθούμε

Κι ο θάνατος…
Δε σας έχω πει γι’ αυτόν τον άθλιο γεράκο;


3 σχόλια:

Νimertis είπε...

θαυμασμός μαζί με χλεύη, συμπλεγματισμός μαζί με... υποκλίσεις... αυτά και άλλα χαρακτηρίζουν την αντιμετώπιση των ποιητών από τους... κανονικούς ανθρώπους...

δεν είναι κανονικός άνθρωπος ο ποιητής;

δόξα στον Γιαραμπή, όχι βέβαια...

χαίρομαι που αποκατέστησες ό,τι μπόρεσες στο νέο σου ιστολόγιο που εύχομαι να μην έχει άλλες περιπέτειες...
μόνο αυτές του στοχασμού σου και της αιχμηρής σου πέννας...

καλησπέρα...
[τελευταία επισκέπτομαι τον Γαβριηλίδη... θα αναζητήσω το βιβλίο σου...]

Χρήστος Αντισθένης Ζάχος είπε...

Μα αν ήμασταν κανονικοί άνθρωποι, φίλε Νήμερτη, με ποίηση θα ασχολούμασταν;
Και γενικότερα, για να μπορείς να κάνεις τέχνη, όλο και κάποια βίδα θα πρέπει να είναι λασκαρισμένη... πώς αλλιώς θα έρχονται οι ιδέες; Πού θα βρίσκουν δίοδο να καρφώνονται στο μυαλό μας;
Και όπως έλεγε και ο κοινός καλός μας φίλος, ο Κώστας,
"Το μέτωπό μας έκρουσε τόσο απαλά, με τόση επιμονή, που ανοίξαμε να μπει σαν κυρία η τρέλα στο κεφάλι μας, έπειτα να κλειδώσει. Τώρα η ζωή μας γίνεται, ξένη, παλιά ιστορία...".

Όσον αφορά τα ιστολόγια, έκανα ό,τι μπορούσα. Μου πήρε αρκετό κόπο και χρόνο να τα ξαναφτιάξω, αλλά νομίζω τα κατάφερα. Χαίρομαι που σε βλέπω εδώ.

Να είσαι καλά και καλό υπόλοιπο βράδυ.
Εβίβα!

Χρήστος Αντισθένης Ζάχος είπε...

και κάτι άλλο...
ευχαριστώ για το ενδιαφέρον που δείχνεις για τη δουλειά μου.
να ξέρεις, το εκτιμώ.