Οι στοχασμοί ενός περιπατητή

*

Πατάω στο έδαφος

Βρίσκομαι στον πλανήτη γη

Περπατάω πάνω στον πλανήτη γη

Αντιλαμβάνομαι την απεραντοσύνη του

Αντιλαμβάνομαι πόσο μικρή οντότητα είμαι

Ξέρω πως υπάρχουν ακόμα πιο μικρές οντότητες

απειροελάχιστες

Ξέρω πως υπάρχουν κι άλλες πολύ μεγαλύτερες

Κινούμαι πάνω στον πλανήτη ενώ

κινείται κι αυτός

Γυρίζει, ασταμάτητα γυρίζει

Όσο απέραντος κι αν μου φαίνεται

ξέρω πως είναι ένας από τους μικρότερους

Ξέρω πως το σύμπαν είναι άπειρο

Δεν είμαι σίγουρος

Το σίγουρο είναι πως έχει πολύ κίνηση εδώ

πολύ ζωή

Κατά συνέπεια, και πολύ θάνατο

Τα πάντα είναι θνητά, εύθραυστα

Δεν ξέρω

Βλέπω τη θάλασσα, τον ορίζοντα

τον ουρανό και τα βουνά θολά στο βάθος

σα να είναι διάφανα, κομμάτι του ουρανού

Το ξέρω πως δεν είναι

Άνθρωποι τρέχουν για τις δουλειές τους

πηγαίνουν διακοπές, μαλώνουν

δημιουργούν πολέμους

συμφιλιώνονται, συνουσιάζονται

βιάζονται

δημιουργούν καινούριες ζωές

δημιουργούν τέχνη

καταστρέφουν τις ζωές τους

καταστρέφουν τις ζωές των άλλων

καταστρέφουν τον πλανήτη

Αντιλαμβάνομαι τη ματαιότητα των πάντων

Αντιλαμβάνομαι…

Αλήθεια,

                    πού πήγαινα; 

*Η φωτογραφία με το γλυπτό είναι
"Ο περιπατητής" του Ελβετού καλλιτέχνη Alberto Giacometti. 

Έργο της περιόδου 1961-1962.