Nobody home... μετάφραση (Pink Floyd)

Έχω ένα μαύρο σημειωματάριο με τα ποιήματά μου

κι ένα σακίδιο με την οδοντόβουρτσα και τη χτένα μου

Όταν όμως είμαι καλό σκυλάκι,

ίσως μου πετάξουν κάνα κόκαλο…

Έχω ελαστικά κορδόνια να μου κρατάνε τα παπούτσια

Έχω κι αυτά τα θλιβερά πρησμένα χέρια

Έχω 13 κανάλια και μαλακίες να επιλέξω στην τηλεόραση

Έχω ηλεκτρικό φως

και εναλλακτική ματιά

έχω φανταστικές δυνάμεις διορατικότητας

κι έτσι γνωρίζω πως

όταν προσπαθήσω να σε πάρω τηλέφωνο

δεν θα απαντάει κανείς

Έχω την επιβλητική αφάνα του Hendrix

κι όλες αυτές τις τρύπες από καύτρες 

πάνω ως κάτω στο αγαπημένο μου σατέν πουκάμισο

Τα δάχτυλά μου, κίτρινα από τη νικοτίνη

Κι ένα ασημένιο κουτάλι σε αλυσίδα

Έχω ένα γέρικο πιάνο που θα στηρίξει τη σορό μου

Άγριο και διαπεραστικό το βλέμμα μου

Έχω μια έντονη επιθυμία να πετάξω

μα δεν έχω πουθενά να πάω

Ω μωρό μου, όταν σηκώσω το τηλέφωνο

Ξέρω πως δεν θα είσαι εκεί

Έχω ένα ζευγάρι δερμάτινες μπότες

 Κι ένα ξεθωριασμένο παρελθόν 

I've got a little black book with my poems in

I've got a bag with a toothbrush and a comb in

When I'm a good dog they sometimes throw me a bone in

I got elastic bands keeping my shoes on

Got those swollen hand blues.

Got thirteen channels of shit on the T.V. to choose from

I've got electric light

And I've got second sight

I've got amazing powers of observation

And that is how I know

When I try to get through

On the telephone to you

There'll be nobody home

I've got the obligatory Hendrix perm

And I've got the inevitable pinhole burns

All down the front of my favourite satin shirt

I've got nicotine stains on my fingers

I've got a silver spoon on a chain

I've got a grand piano to prop up my mortal remains

I've got wild staring eyes

I've got a strong urge to fly

But I've got nowhere to fly to

Ooooh Babe when I pick up the phone

There's still nobody home

I've got a pair of Gohills boots

And I've got fading roots.

Αυτό το κομμάτι των Floyd, με είχε σημαδέψει από μικρό παιδί. Η πρώτη φορά που το άκουσα θα ήταν το 1992 στα 14 μου χρόνια. 20 χρόνια μετά, είπα να επιχειρήσω μια μετάφραση για να το αποδώσω όπως το έχω αισθανθεί. Πάει καιρός που το επιχείρησα - το περασμένο καλοκαίρι αν θυμάμαι καλά. Δεν ήμουν σίγουρος αν ήταν καλό, το έστειλα σε φίλους και γνωστούς που γνωρίζουν καλά αγγλικά να μου πουν τη γνώμη τους, και περίμενα να ωριμάσει. Ουσιαστικά, δεν μου έκαναν κάποια διόρθωση, αλλά όλοι μου είπαν πως, η τέχνη της μετάφρασης - και ιδιαίτερα όταν πρόκειται για ποιητικούς στίχους - δεν είναι εύκολη δουλειά και πως ο κάθε μεταφραστής θα το έκανε διαφορετικά, σύμφωνα με την αντίληψή του. Έτσι λοιπόν, αφού το παίδεψα έτσι κι αλλιώς, αποφάσισα να το αφήσω όπως το είχα φτιάξει εξ' αρχής. Κι εδώ λοιπόν, αποφάσισα να σας το παρουσιάσω. 

Υ.Γ. Τα πνευματικά δικαιώματα σε αυτό, όπως και σε όλα τα άλλα που έχω αναρτήσει, είναι κατοχυρωμένα. Το αναφέρω αυτό αναγκαστικά, καθώς γνωρίζω πως το κομμάτι αυτό είναι πολύ γνωστό και θα κάνει τον κύκλο του στο διαδίκτυο. 


Με την ευκαιρία λοιπόν, δείτε και ολόκληρη την ταινία The Wall