Οι αποστάσεις στο σύμπαν, δεν μετριούνται σε μονάδες
μήκους, αλλά χρόνου. Λέμε: αυτός ο πλανήτης απέχει από τη γη τόσα έτη φωτός.
Αλλά κι εδώ στη γη, το ίδιο συμβαίνει. Όταν θέλουμε να προσδιορίσουμε απόσταση,
λέμε: 5 λεπτά με το αμάξι, περίπου 15-20 λεπτά με τα πόδια. Ή το κλασικό σε
όλους μας λαϊκό ρητό: ένα τσιγάρο δρόμος! (εδώ η απόσταση μετριέται με καπνό
και συγκεκριμένα τσιγάρο που κάνει να το καπνίσει ένας καπνιστής περίπου 5-7
λεπτά. Άρα, πάλι έχουμε να κάνουμε με το
χρόνο)
Νομίζω πως είναι καιρός να πετάξουμε τα μέτρα, μας είναι
παντελώς άχρηστα!
Τώρα σε αντιδιαστολή, ο χρόνος δεν είναι σταθερά, είναι
ανθρώπινη επινόηση και είναι ψευδαίσθηση. Άρα, ο χρόνος δεν υπάρχει, οπότε,
ούτε και οι αποστάσεις.
Ας πετάξουμε και τα ρολόγια μας λοιπόν και ας ταξιδέψουμε
ελεύθεροι στο προσωπικό του σύμπαν ο καθένας.
Τι; Το σύμπαν δεν είναι ένα;;;…..
2 σχόλια:
Στον σταθμό του ΟΣΕ,εκεί στα τραίνα μία γρία περιμένει.
"Λέλε ποδαράκια μου"σιγομουρμουρίζει.
Το τραίνο έχει αργήσει.Ο σιδηροδρομικός σταθμός κατάμεστος.
Σαν τότε σκέφτηκε,μια γλυκιά μέθη αναμνήσεων την πλυμμήρισε.
Δεν είχαν βγει ακόμα τα πλυντήρια.Το πρωί είχε μαζέψει τασπρόρουχα από τα σχοινιά.Ειχε κλειδώσει το σπίτι της.
Ένας νεαρός ,αλητάμπουρας , παίρναει από μπροστά της με περπατήμα σούστας.
Η γρία φωνάζει τον νεαρό
Εεε λεβέντη .Τι τσιγαρες πίνεις
Ο νεαρός ξαφνιάστηκε
Την κοίταξε με απορία
-Τι λες γιαγια;
-Φτιαξε μία τσιγάρα να πιω . Αργησε το τρένο
-Γιαγιά θες έναν καφέ;
-θα πιούμε την τσιγάρα και θα έρθει.
Για την ασφαλή προαυλιση των κρατουμένων......
Ακούστηκε από τα μεγάφωνα
Οι πόρτες άνοιξαν
Εγώ δεν βγήκα
Με είχαν τουλουμιάσει
Στην απομόνωση
Ο δρόμος προς το νοσοκομείο
Σαν γλυκος περίπατος
Στο λευκό κρεβάτι με ράμματα στην μουρη
Ένα αίσθημα ελευθερίας
Ακόμα και το κορμί μου ελαφρύτερο
Δεν πονάω
Θα ξαναγυρισω στο κελί μου
Θα ξεχάσω το προαύλιο
Τρεις μήνες μου μείναν
Να πάνε να γαμηθούνε
Εγώ δεν ξανακανω μεσά
Η γκομενα την έκανε
Που στο διάολο θα μείνω;
Στη μάνα μου.
Κικη Ματέρη
Δημοσίευση σχολίου