Τετάρτη 31 Αυγούστου 2011

3 μικρά ποιήματα για έναν και μονάχα θάνατο


Απέραντη μοναξιά

Ώχου…
Σας βαρέθηκα!




Τώρα

Ήρθε η στιγμή να πάω να συναντήσω
τους αγαπημένους μου ποιητές.
Ω, τι κρίμα! Είναι όλοι πεθαμένοι.




Εικαστική παρέμβαση

Έχω ξεχάσει να ζωγραφίζω
Αυτό είναι γεγονός.
Θα ήθελα να πάρω μπογιές και πινέλα
και να τα πετάω με μανία πάνω σε έναν καμβά.
Ούτε αυτό όμως κάνω.
Θα κάνω κάτι άλλο.
Θα πάρω ένα μαχαίρι και θα κόψω το λαιμό μου
Θα σωριαστώ μπροστά από τη βιβλιοθήκη
και θα γεμίσω το πάτωμα με μια ωραία
εικαστική παρέμβαση:
Ένα αιμόφυρτο πτώμα
να βάφει τα άθλια λευκά πλακάκια
πορφυρά.
Ω, μα ναι.
Είμαι καλλιτέχνης.
Δεν μπορεί να μου το αρνηθεί κανείς!


Δεν υπάρχουν σχόλια: