Αυτός ο άθλιος γεράκος…

Εγώ, το θάνατο, τον είδα στη γωνία.

Στην αρχή σχεδίαζα να του φάω το λαρύγγι… 

μετά όμως, βλέποντας τον, τι αξιοθρήνητος που ήταν;…

Καμπούρης, εκεί, γεράκος

 με το δρεπάνι στην πλάτη

πόσο βαρύ του φαινόταν;…

και αυτή η άθλια μαύρη του μπέρτα… 

χειρότερα κι από ζητιάνος

ή κακόγουστος μασκαράς.

Δεν έδωσα σημασία

Προσπάθησα δηλαδή

Μετά δεν κρατήθηκα, έβαλα τα γέλια.

Και γέλαγα δυνατά.

Και μετά δεν μπορούσα να σταματήσω.

Το κατάλαβε.

Ντράπηκε, φαίνεται, πολύ.

Έστριψε στη γωνία και ούτε που τον ξαναείδα.

Τον κακομοίρη, πρέπει να με μίσησε πολύ γι’ αυτό.

Πάρα πολύ!

Πρέπει να καραδοκεί πίσω μου από τότε,

σε κάθε βήμα.

Το ξέρω.

Γι’ αυτό κι εγώ…

πρέπει

να

προσέχω

πάντα

στις

γωνίες…