Van Gogh self portrait
Καθώς μόνος στο δωμάτιο όπως πάντα,
δες… πιο κει ο Van Gogh μου χαμογελάει
και από την άλλη ο Hendrix και ο Marley
πώς ο καθένας τους αφηρημένα
το βλέμμα γέρνει και κοιτάει…
κι ο Καρυωτάκης που πάντα δίπλα μου κάθεται
ενώ ο Zak Prever ανάβει ένα τσιγάρο
κι ευγενικά, βγάζει να μας προσφέρει.
Ο Poe μας σερβίρει ακόμα ένα ποτηράκι
και ο Baudelaire στοχάζεται
πόσο οι εποχές έχουν αλλάξει
και πόσο οι άνθρωποι, ίδιοι πάντα μένουν.
Ρουφάω το κρασί μου
και παίρνω την τελευταία τζούρα από το τσιγάρο.
Και η κιθάρα απέναντί μου
που τη μαγεία της να μου χαρίσει αδημονεί
καθώς το Reflections του Χατζιδάκι
γεμίζει με τις νότες του ετούτη τη βραδιά
Κανείς δεν μπορεί να έχει τη συντροφιά
που έχει ένας ποιητής σαν γράφει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου